Abdicate meaning in assamese

/ˈæb.dɪˌkeɪt/

to give up, such as power, as of monarchs and emperors, or duties and obligations

ৰজা আৰু সম্ৰাটৰ দৰে ক্ষমতা বা কৰ্তব্য আৰু বাধ্যবাধকতা এৰি দিয়া

The British royalty abdicated when their child became of age.

ইংৰাজৰ ৰজাঘৰীয়াই তেওঁলোকৰ সন্তানৰ বয়স বঢ়াত পদত্যাগ কৰিছিল।

renounce (ত্যাগ কৰা)

1. To reject; to cast off; to discard.

প্ৰত্যাখ্যান কৰা; to cast off; to discard.

1. [W]e were legally call'd by his Majeſties writ to give our Attendance in Parliament, if we did not, we ſhould betray the Truſt committed to us by his Majeſtie, and ſhamefully betray and abdicate the due right both of our ſelves and Succeſſours.

2. To surrender, renounce or relinquish, as sovereign power; to withdraw definitely from filling or exercising, as a high office, station, dignity; to fail to fulfill responsibility for.

সাৰ্বভৌম শক্তি হিচাপে আত্মসমৰ্পণ, ত্যাগ বা ত্যাগ কৰা; উচ্চ কাৰ্যালয়, ষ্টেচন, মৰ্যাদা হিচাপে পূৰণ বা ব্যায়ামৰ পৰা নিশ্চিতভাৱে আঁতৰি যোৱা; দায়িত্ব পালন কৰাত ব্যৰ্থ হোৱা।

1. to abdicate the throne, the crown, the papacy

2. He abdicates all right to be his own governor.

3. The cross-bearers abdicated their service.

4. The understanding abdicates its functions.

3. To relinquish or renounce a throne, or other high office or dignity; to renounce sovereignty.

সিংহাসন, বা অন্যান্য উচ্চ পদবী বা মৰ্যাদা ত্যাগ বা ত্যাগ কৰা; সাৰ্বভৌমত্ব ত্যাগ কৰা।

1. Though a king may abdicate for his own person, he cannot abdicate for the monarchy.

retain (ধৰি ৰখা)

grasp (খামুচি ধৰা)

occupy (দখল কৰা)

usurp (usurp)

claim (দাবী কৰা)

seize (জব্দ কৰা)

maintain (বজাই ৰখা)

abdication (পদত্যাগ কৰা)

abdicant (abdicant)

abdicable (abdicable)

abdicator (abdicator)